Daarboven in de hemel

Gisteravond laat, na de volleybaltraining, zat ik wat te grasduinen op Youtube. Ik kwam een lied tegen van Herman Finkers. Ik ben een fan van hem; ik vind hem een geweldige cabaretier met prachtige teksten en fijngevoelige liedjes, nooit kwetsend en vaak met een diepzinnige dubbele bodem. Dus klikte ik het lied aan: "Daarboven in de hemel". En het raakte mij zomaar ineens met als gevolg dat mijn gedachten alle kanten opschoten.
Finkers laat wel vaker merken dat hij een gelovig mens is, of misschien meer: een zoeker. Daarin lijkt hij op mij - en misschien ook op jou. Ik zoek ook naar houvast en zekerheid, en troost als ik verdrietig ben.
Nou, daar ging dit liedje ook over. Het begint met:

"Ik ben een man van wetenschap van feiten en zo meer.
Als iets niet is bewezen, geloof ik het niet zo zeer."

Ben jij ook zo iemand? Dat je alleen gelooft wat wetenschappelijk bewezen is? Tja, dan heb je wel een probleem, want het bestaan van God kun jij niet bewijzen, ik ook niet. En dat er daarboven een hemel is, net zo min. Maar dat er géén God is en geen hemel, kun je óók niet bewijzen.
Zo kwam de vraag in mij op: "is alleen dat wat je kan bewijzen waar?" Het antwoord dat ik daarop geef, is: nee! Ik denk dat Herman Finkers dat met me eens is:

Als men glashard aan kan tonen dat ik me vergis,
pas dan zal ik geloven dat er geen hemel is

Dan gaat het liedje verder. Finkers geeft antwoord op de kritiek die hij krijgt:

"De hemel is iets achterhaalds, er wacht ons boven niets.
De hemel, wees nou eerlijk, is een verzonnen iets".

 

"Verzonnen?" dacht ik, "Jaja.....
Maar de veertigste van Mozart en de liedjes van Sjak Brel
zijn ook ooit verzonnen", zei ik, "toch bestaan ze wel.
Iets kan zijn verzonnen en daardoor juist bestaan;
dat soms iets niet verzonnen is, neemt men zomaar aan".
"Mijn lied is ook verzonnen en hoor hoe het bestaat:
Ik zing het graag omdat daarmee de hemel open gaat".

Nog meer dan de humoristische redenering "iets dat verzonnen is, kan wel degelijk bestaan" raakte en ontroerde mij het zinnetje "Daarboven in hemel zien wij elkander weer". Onmiddellijk dacht ik aan mijn lieve vrouw Anneke die ik dagelijks zo mis. Misschien mis jij ook iemand die er niet meer is. Op de rouwkaart schreven wij, nu bijna 4½ jaar geleden: "we zullen haar intens missen.....tot we weer elkaar ontmoeten". Gisteravond toen ik mijn gedachten liet gaan, en vandaag nu ik dit schrijf, voel ik pijnlijk weer dat gemis. En tegelijk ervaar ik troost, alsof God tegen mij zegt "daarboven in de hemel zien jullie elkander weer". En dát geloof ik. Ik kan daar niks van bewijzen en ik kan jou dat geloof ook niet geven. Ik kan wél zeggen dat dit geloof mij enorm helpt om over de verdrietige momenten heen te komen.

Herman, dank je wel voor de mooie gedachten die je me meegeeft. Net als jij zeg ik: "Als men glashard aan kan tonen dat ik me vergis, pas dan zal ik geloven dat er geen hemel is".

Daarboven in de hemel - maar dan anders: Op die dag