All lives matter


Pfff, wát een maand! Verontwaardiging, verdriet, woede over de gewelddadige dood van de Afro-Amerikaanse George Floyd op 25 mei in Minneapolis. Een enorme vloedgolf van wereldwijd bijna 500 protestacties overspoelde de wereld. Ook in Nederland, te beginnen met de uit de hand gelopen demonstratie in Amsterdam, gevolgd door bijna alle grote steden in ons land. Daarna een mondiale beeldenstorm: Leopold II moest het ontgelden en ook Jan Pieterszn. Coen  was niet veilig. En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, volgden protestacties tegen de anderhalve-meter-corona-maatregelen van de regering. Mensen associëren de beperkingen met gevangenschap, terreur en zelfs de Tweede Wereldoorlog. Discussies te over op radio en tv. Met onder andere de (bange) vraag of deze demonstraties niet gaan leiden tot een nieuwe corona-golf. Die bleef gelukkig tot nu toe uit.

Wat via mijn oren en ogen mijn hoofd binnenkomt, daalt af in mijn hart en brengt me in verwarring, beangstigt me soms ook. Ik voel mee met de mensen die lijden onder de gevolgen van de pandemie. Ik snap de motieven van protesterende mensen (behalve de relschoppende hooligans), maar elke medaille heeft toch twee kanten?

Ik voel me machteloos. En tegelijk dankbaar, dat ziekte en dood mijn deur en die van mijn naaste dierbaren tot nu toe voorbijgegaan zijn.

Black lives matter, absoluut! Wist je trouwens dat deze beweging niet nieuw is, maar al 7 jaar geleden is ontstaan? Na de vrijspraak van een Amerikaanse politieman, die een 17 jarige zwarte jongen had neergeschoten met dodelijke afloop.
Een jaar later (december 2014) ontstond een nieuwe beweging na de moord op 2 blanke politie-agenten in New York: #Blue Lives Matter. Ben ik het ook absoluut mee eens.

Een tegenbeweging kwam op gang - dat was te verwachten: #All Lives Matter. En zo is het! Diverse Amerikaanse politici spraken zich in deze geest uit. En vandaag de dag is er zorg of de huidige POTUS hier nog wel garant voor staat.

All lives matter

   

All lives matter. Ik ben ervan overtuigd dat onze regering dát voor ogen heeft, ook bij niet-populaire maatregelen die afgekondigd zijn. Wat ben ik blij, dat ik geen land hoef te besturen. Als ik dat zo denk, dringt zich een bijbelgedeelte aan mij op, 1 Timotheüs 2 vers 1 - 6:

1 Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. 2 Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid. 3 Dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze Redder, 4 Die wil dat alle mensen worden gered en de waarheid leren kennen. 5 Want er is maar één God, en maar één bemiddelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus, 6 Die zichzelf gegeven heeft als losgeld voor allen, als het getuigenis voor de vastgestelde tijd.

Dankbaar ben ik, dat we nog steeds ongestoord kunnen leven en ons geloof mogen beleven en uitdragen, ook al zijn onze erediensten aan (ernstige) beperkingen gebonden. Hoe nodig is het te bidden om wijsheid, geduld en fijngevoeligheid voor de overheden. Voorbede voor de wereld: een belangrijke taak voor de kerk en haar leden.

Ik lees in dit bijbelgedeelte ook heel duidelijk, dat voor God ieder leven telt. Hij wil immers (vers 4) dat alle mensen worden gered en de waarheid – Zijn waarheid – leren kennen. Het woordje ‘alle’ is ook te lezen als: ‘allerlei soorten’: zwart of blank of daartussenin, met blauw uniform of niet, LHBT of wat wij ‘gewoon’ noemen.

All lives matter. Daar staat de hele Bijbel vol mee. Vanaf het begin heeft God de hele mensheid op het oog. In de periode van het Oude Testament focuste Hij op het volk Israel, maar de ‘buitenlanders’ of ‘vreemdelingen’ mochten meegenieten van de zegeningen en trouw van de Heer. Lees b.v. maar eens Exodus 23 vers 9, Leviticus 19 vers 33-34 of Numeri 9 vers 14. Het volk van God vond het gelijkwaardigheidsprincipe in hun verleden (“ook jullie zijn vreemdelingen geweest”) en het geloof in God (voor Israelieten én vreemdelingen golden dezelfde voorschriften en privileges bij het brengen van offers). En al verdween in de (geloofs)beleving van de Israelieten de openheid naar ‘vreemdelingen’ en ‘buitenlanders’ vaak uit beeld, Psalm 87 droomt van een toekomst waarin zelfs de aartsvijanden van Israel thuis zullen zijn bij God.

Sinds Jezus Zijn leven offerde om de geblokkeerde weg naar de Vader voor mensen weer vrij te maken, gaan alle registers van ‘all lives matter’ open. Petrus heeft geleerd dat er voor God geen onderscheid meer is tussen Joden en niet Joden (Handelingen 10). Paulus vertelt dat Jezus de muur van vijandschap tussen Joden en niet-Joden heeft afgebroken (Efeziërs 2 vers14). En in een andere brief jubelt hij: ‘Naam boven alle namen; voor eeuwig is Zijn heerschappij, Zijn troon staat onwankelbaar’ en ‘elke knie zal zich buigen voor God’ (Filippenzen 2 vers 9-11). Om nog één passage te noemen: Openbaring 7. Daar ziet Johannes ‘een onafzienbare menigte die niet te tellen was, uit alle landen en volken, uit elke stam en taal’ staan voor de troon van God en ze eren Hem dag en nacht.

All lives matter - wát een geweldige God is Hij! Eén word je niet door samen te demonsteren, maar door samen God te eren. Eén word je niet door een slogan met hashtag, maar door het symbool van het visje: Jezus Christus, Zoon van God, onze Redder. Ik geloof zeker dat wanneer mensen de Heilige Geest de kans geven om dát geloof tot zich te laten doordringen en door de aderen te laten stromen, protest zal verstommen, acties niet meer nodig zijn en bloedvergieten verleden tijd wordt.
Zo ver is het helaas nog lang niet. Jij en ik kunnen wél laten zien aan de mensen om ons heen, dat dit leven door de Geest vredig en vreedzaam is. Totdat eens Psalm 87 en Openbaring 7 werkelijkheid worden.

   

Door: Mozaiek worship