Nederland op slot - wat nu?
Donderdag 12 maart 2020: minister-president Mark Rutte kondigt aan dat Nederland in lockdown gaat vanwege het uitbreken van het zeer besmettelijke virus COVID-19, in de volksmond ‘corona-virus’ genoemd. Alles gaat dicht, van scholen tot theaters, van sporthallen tot kerkgebouwen. Nederland zit op slot, en hoe lang zal dit gaan duren? Wat nu?
Het eerste dat alle kerken wilden veilig stellen, was het voortzetten van de kerkdiensten. Online weliswaar, met lege stoelen of kerkbanken, maar toch... Honderden kerken schaften video-apparatuur en streaming-software aan, openden een youtube-kanaal of een ander account om diensten te kunnen gaan streamen. Kerkleden konden te kust en te keur kiezen welke of wat voor soort dienst ze wilden meebeleven. Wij in Alphen a/d Rijn verzorgden onze digitale diensten in een gezamenlijk project: Kerkdienstenonline.
Na de zomer van 2020 mochten er weer op beperkte schaal kerkgangers aanwezig zijn, op anderhalve meter afstand, gebonden aan een vaste zitplaats en zonder te kunnen zingen. Maar de pret was van korte duur: een nieuwe golf van besmettingen overspoelde ons land en op 15 december ging Nederland opnieuw op slot: een volledige lockdown, die bijna een half jaar zou gaan duren. Geen fysieke kerkelijke activiteiten, bijeenkomsten of vergaderingen; alles digitaal. Pas in mei 2021 mochten we weer een beperkt aantal kerkgangers toelaten in onze diensten.
Hoe verder?
Hoe kun je in zo’n tijd kerk-zijn, als je elkaar niet of nauwelijks kunt ontmoeten? Als er niet of nauwelijks mogelijkheid is om ‘s zondags bij elkaar te komen? Als je niet samen mag zingen om God te eren en je geloof uit te zingen?
Dát de lockdowns onvermijdelijk zouden leiden tot verandering en aanpassing van onze manier van gemeente-zijn was voor mij al gauw duidelijk. En dát de betrokkenheid bij de gemeente en de beleving van het kerk-zijn zou veranderen, zag ik al vrij snel. Maar hoe pak je dat als kerkenraad en predikant op? Waar begin je? En hoe ga je als gemeente verder? Vragen die mij continu bezig houden, en mij aanvankelijk in verlegenheid brachten.
In juni kreeg ik het boek HERKERKEN (auteurs: Remmelt Meijer en Peter Wierenga) onder ogen, over 'de toekomst van geloofsgemeenschappen'. Dit boek heeft mij enorm geholpen zicht te krijgen op 'hoe verder na corona?'
In juli en augustus heb ik drie preken gehouden. Ze zijn hier terug te kijken. Op zoek naar antwoorden op de vraag: "hoe verder na corona?"
Kerk zijn na de crisis - ik ben ervan overtuigd dat het onmogelijk is om terug te gaan naar hoe het vóór de lockdowns was. We zullen de impact die deze lockdowns hebben gehad onder ogen moeten zien. En keuzes maken, beslissingen nemen, nieuwe wegen gaan. De drie preken geven aanzetten daartoe.
Op weg naar dat nieuwe normaal
-
Deze weg gaan is als het bouwen van de brug waar je zelf overheen loopt. Waar gebouwd wordt, worden vorderingen gemaakt. Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Waar gewerkt wordt, wordt pijn geleden en help je elkaar. Waar muziek als arbeidsvitaminen klinkt uit de draagbare radio’s, worden de werkers gestimuleerd en houden ze het moreel positief. Gestaag wordt de brug gebouwd en daarmee een weg aangelegd.
Mijn wens en gebed is dat we zó verder kunnen in het “nieuwe normaal”, als gezin van God. Samen bidden, samen zoeken naar het plan van onze Heer. Schouder aan schouder in Zijn wijngaard staan. Gezin van God; Hij is onze Vader; Jezus onze oudste broer, die de ijzers uit het vuur gehaald heeft voor zijn jongere broertjes en zusjes.
Dat doen we niet voor onszelf, maar voor elkaar en voor anderen, voor onze jongeren en voor de kinderen. En alles uit liefde tot God Die ons eerst heeft liefgehad en blijft liefhebben tot Zijn Rijk in volle glorie komt!
